Τάισμα νεοσσών με το χέρι

 Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής κάποιοι γονείς από τα ζευγάρια μας για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν ανταποκρίνονται πλήρως σε ένα από τα βασικότερα καθήκοντα τους για την εποχή αυτή που δεν είναι άλλο από το τάισμα των νεοσσών .
    Τότε αναγκαστικά (σε περίπτωση φυσικά πού δεν έχουμε διαθέσιμη παραμάνα) πρέπει να επέμβουμε άμεσα ταΐζοντας εμείς τους νεοσσούς με σύριγγα.
    Αναλόγως το πώς βολευόμαστε στο τάισμα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σκέτη την σύριγγα χωρίς την βελόνα φυσικά η για κάποιους που ψάχνουν πιο εξειδικευμένες λύσεις υπάρχουν και οι βελόνες με την χαρακτηριστική μπίλια στο τελείωμα τους για την ασφαλέστερη εναπόθεση τροφής στο στόμα των νεοσσών.

 

    Πριν αρχίσουμε το τάισμα ασκούμε λίγη πίεση στην σύριγγα μέχρι να βγεί ο αέρας από μέσα της και να αρχίζει να βγαίνει η τροφή για νεοσσούς που σημειωτέων την βρίσκουμε σε σκόνη και την αναμειγνύουμε με χλιαρό νερό δημιουργώντας ένα χυλό πλούσιο σε βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά αναγκαία για την ανάπτυξη των νεοσσών.



    Με αυτόν τον τρόπο εξοικειωνόμαστε με το πόση πίεση πρέπει να ασκήσουμε στην σύριγγα και με την ποσότητα τροφής που βγαίνει με αυτήν την πίεση.



    Άλλη αιτία για να μας ωθήσει στο να ταΐσουμε τα μικρά παράλληλα με την μάνα είναι όταν το μικρό που γεννήθηκε τελευταίο, δεν ταΐζεται ικανοποιητικά με αποτέλεσμα να μην αναπτύσσεται σωστά η ακόμη όταν κατά το πρώτο τριήμερο της ζωής των νεοσσών τότε δηλαδή που δεν ασκούν μεγάλη πίεση για τάισμα στην μάνα, με αποτέλεσμα ίσως, αυτή να μην τα ταΐζει επαρκώς.
    Ένα σημείο που θα πρέπει να προσέξουμε είναι οι ώρες του ταΐσματος, να μην συμπίπτουν με τις ώρες που ταΐζουν οι γονείς γιατί θα βρίσκουν τα μικρά χορτάτα με τελικό αποτέλεσμα να χαθεί το ενδιαφέρον τους για τάισμα.
    Ένα άλλο σημείο που χρήζει της προσοχής μας είναι το ότι οι νεοσσοί μέχρι πέντε ημερών ταΐζονται με πιο μικρές ποσότητες τροφής αλλά πιο τακτικό τάισμα ,λόγο του λιγότερου χώρου αποθήκευσης τροφής που έχουν στο λαιμό τους σε αντίθεση με τούς μεγαλύτερους (6 ημερών και πάνω) που μπορούν να αποθηκεύσουν μεγαλύτερη ποσότητα τροφής και δεν χρειάζονται τόσο συχνό τάισμα.

    Τι κάνουμε λοιπόν:
    Με την άκρη της σύριγγας η την μπίλια της βελόνας ταΐσματος χτυπάμε απαλά (όπως κάνει η μάνα) το ράμφος των νεοσσών για να το ανοίξουν και απαλά συγκρατώντας το κεφάλι ενδιάμεσα από τα δάκτυλα μας εναποθέτουμε την τροφή.

    Καλό Κουράγιο!